به نام خداوند رحمتگر مهربان |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ |
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱) |
|
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾ |
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (۲) |
|
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾ |
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (۳) |
|
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾ |
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید. (۴) |
|
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾ |
و کوهها در هم کوبیده میشود. (۵)
|
|
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾ |
و به صورت غبار پراکنده در میآید. (۶) |
|
فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿۶﴾ |
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷) |
|
وَکُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾ |
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنهای ؟ (۸) |
|
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ﴿۸﴾ |
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹) |
|
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾ |
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰) |
|
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾ |
آنها مقربانند (۱۱) |
|
أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾ |
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲) |
|
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾ |
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳) |
|
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾ |
و اندکی از امت آخرین! (۱۴) |
|
وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾ |
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵) |
|
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾ |
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶) |
|
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾ |
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (۱۷) |
|
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾ |
با قدحها و کوزهها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸) |
|
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾ |
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (۱۹) |
|
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾ |
و میوههائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰) |
|
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾ |
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱) |
|
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾ |
و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲) |
|
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾ |
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳) |
|
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾ |
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (۲۴) |
|
جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾ |
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵) |
|
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾ |
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶) |
|
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾ |
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷) |
|
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ﴿۲۷﴾ |
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸) |
|
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾ |
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹) |
|
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾ |
و سایه کشیده و گسترده. (۳۰) |
|
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾ |
و در کنار آبشارها. (۳۱) |
|
وَمَاء مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾ |
و میوههای فراوانی. (۳۲) |
|
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾ |
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (۳۳) |
|
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾ |
و همسرانی گرانقدر. (۳۴) |
|
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾ |
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵) |
|
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿۳۵﴾ |
و همه را بکر قرار دادهایم. (۳۶) |
|
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾ |
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷) |
|
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾ |
اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸) |
|
لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾ |
که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹) |
|
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾ |
و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰) |
|
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾ |
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود). (۴۱) |
|
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ﴿۴۱﴾ |
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲) |
|
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾ |
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳) |
|
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾ |
سایهای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴) |
|
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾ |
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵) |
|
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾ |
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶) |
|
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِیمِ﴿۴۶﴾ |
و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷) |
|
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾ |
یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸) |
|
أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾ |
بگو اولین و آخرین، (۴۹) |
|
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾ |
همگی در موعد روز معینی جمع میشوند. (۵۰) |
|
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴿۵۰﴾ |
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱) |
|
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾ |
قطعا از درخت زقوم میخورید (۵۲) |
|
لَآکِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾ |
و شکمها را از آن پر میکنید (۵۳) |
|
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾ |
و روی آن از آب سوزان مینوشید (۵۴) |
|
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾ |
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شدهاند از آن میآشامید (۵۵) |
|
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾ |
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶) |
|
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾ |
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمیکنید؟ (۵۷) |
|
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾ |
آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟ (۵۸) |
|
أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾ |
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی میدهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹) |
|
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾ |
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد. (۶۰) |
|
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾ |
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱) |
|
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾ |
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲) |
|
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذکَّرُونَ ﴿۶۲﴾ |
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟ (۶۳) |
|
أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾ |
آیا شما آن را میرویانید، یا ما میرویانیم ؟ (۶۴) |
|
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾ |
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده میکنیم به گونهای که تعجب کنید! (۶۵) |
|
لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾ |
(به گونهای که بگوئید:) به راستی ما زیان کردهایم. (۶۶) |
|
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾ |
بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷) |
|
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾ |
آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟ (۶۸) |
|
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاء الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾ |
آیا شما آن را از ابر نازل میکنید؟ یا ما نازل میکنیم ؟ (۶۹) |
|
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿۶۹﴾ |
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار میدهیم، پس چرا شکر نمیکنید؟، (۷۰) |
|
لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ﴿۷۰﴾ |
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟ (۷۱) |
|
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾ |
آیا شما درخت آن را آفریدهاید؟ یا ما آفریدهایم ؟ (۷۲) |
|
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿۷۲﴾ |
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم. (۷۳) |
|
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ﴿۷۳﴾ |
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴) |
|
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾ |
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵) |
|
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾ |
و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶) |
|
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾ |
که آن قرآن کریمی است (۷۷) |
|
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾ |
که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸) |
|
فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿۷۸﴾ |
و جز پاکان نمیتوانند آن را مس کنند. (۷۹) |
|
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾ |
این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰) |
|
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾ |
آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک میشمرید؟ (۸۱) |
|
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾ |
و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟ (۸۲) |
|
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾ |
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه میرسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳) |
|
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾ |
و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴) |
|
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿۸۴﴾ |
و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمیبینید. (۸۵) |
|
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾ |
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، (۸۶) |
|
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾ |
پس او را بازگردانید اگر راست میگوئید. (۸۷) |
|
تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾ |
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸) |
|
فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾ |
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹) |
|
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾ |
و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰) |
|
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾ |
به او گفته میشود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱) |
|
فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾ |
اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲) |
|
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ﴿۹۲﴾ |
با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی میشود! (۹۳) |
|
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾ |
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴) |
|
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾ |
این همان حق و یقین است. (۹۵) |
|
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾ |
حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶) |
|
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾ |